Reizen naar de Periferie
 
Nol van Dongen (1952) maakt reizen naar de periferie. Grenzen en overgangsgebieden blijven hem inspireren. Evenals de plekken waar traditie en moderniteit elkaar ontmoeten. Aan de rand waar een anders vergeten levenswijze zichtbaar wordt. Dit kunnen de onverwachte plekken in de stad zijn, maar hij zoekt het evengoed in ver weg gelegen pekken in Europa.
 
Er loopt een rechte lijn van de Utrechtse Zeven Steegjes naar de Donau Delta in Roemenie.
Het gaat hem erom Het Bijzondere van Het Gewone vast te leggen. Later heeft hij het eerder over De Alledaagse Poezie.. In Sporen van Licht onderzoekt hij de periferie van zijn thuisland en in Grenshoek de grensgebieden van (voornamelijk Oost-)Europa.
Het spreekt voor zich dat wij hier naar een ‘werk in uitvoering’ kijken. De ene reis volgt op de andere, in zijn eigen woonplaats danwel ver weg.
 
Sur-place is een ode aan de stations-wachtkamers van Boedapest (Hongarije) en de Hunyadi-rapsodie een lofzang op de Donau. Beiden zijn terugkomende thema‘s die gezien willen worden in de context van zijn werk.
Naast deze min of meer thematische werkwijze kiest hij in Voorbij De Laatste Halte voor een meer intuitive benadering: Door zijn persoonlijke ervaringen vast te leggen verschaft hij tevens een dagelijkse kroniek van het leven onderweg.